Gisteren, tijdens de 9e etappe van de Giro, behaalde Wout van Aert in Siena zijn 50ste overwinning in zijn professionele carrière. De 30-jarige Belgische kampioen had al 257 dagen niet meer zijn armen opgeheven, een zeer lange periode terwijl hij toch gewend is aan successen.
De eerste etappe van een Grote Ronde
Technisch gezien is de eerste overwinning van Van Aert in een Grote Ronde een ploegentijdrit: in 2019 in de straten van Brussel won Jumbo-Visma de tijdrit met 20 seconden voorsprong op Ineos. Van Aert was een belangrijk lid van een team dat ook formidabele renners als Tony Martin en Mike Teunissen telde, maar hier willen we het hebben over zijn eerste individuele overwinning.
En die vond ook plaats tijdens dezelfde Tour de France 2019. Tijdens de 10e etappe tussen Saint-Flour en Albi presenteerde Van Aert zich in de eindspurt in een klein groepje van ongeveer veertig renners, waarbij de meerderheid van het peloton was gevangen door een windvang die door Deceuninck-Quick Step werd geïnitieerd op 38 kilometer van de finish. Veel leiders verloren tijd in deze etappe.
Grote namen zoals Jasper Philipsen, Peter Sagan en Caleb Ewan waren nog aanwezig in deze groep, maar het was de krachtige Wout van Aert die zijn eerste grote individuele overwinning in een Grote Ronde zou behalen: nek aan nek met Elia Viviani, passeerde hij uiteindelijk de Italiaan met een licht wielverschil.
De eerste grote klassieker
In 2020 sloeg COVID toe en had een grote impact op de kalender van sportcompetities. Normaal gesproken in maart gehouden, werden de Strade Bianche uiteindelijk verplaatst naar 1 augustus 2020, onder de Italiaanse zon. Het was toen de eerste grote afspraak van het seizoen na de lockdown. Hoewel het deelnemersveld indrukwekkend was met de aanwezigheid van Mathieu van der Poel, Tadej Pogacar en Jakob Fuglsang, leken veel renners niet echt in vorm.
Wout van Aert daarentegen was in topvorm. Na twee opeenvolgende seizoenen op het podium te hebben geëindigd, wilde de Antwerpenaar deze wedstrijd definitief aan zijn palmares toevoegen. Na verschillende aanvallen van Fuglsang waren er snel nog maar vijf renners over die de eindoverwinning konden bevechten bij de aanloop naar de laatste sector. Met waarschijnlijk nog in gedachten zijn laatste twee beklimmingen naar de Piazza del Campo in Siena tijdens de vorige edities van de Strade Bianche, wachtte de Belg van Jumbo-Visma niet tot het einde om een krachtige aanval te plaatsen. Gelanceerd op 12,5 km van de finish, veroordeelde deze aanval Fuglsang meteen. Alberto Bettiol, een tijdje de enige die kon reageren, kon het tempo niet volhouden en het grootste gevaar kwam uiteindelijk van het duo Formolo-Schachmann, die zich op 7 km van de finish in de achtervolging isoleerden.
Maar het gat groeide snel tot meer dan twintig seconden en deze keer leed Van Aert niet in de laatste klim om zijn eerste grote klassieker in zijn carrière te winnen.
Het eerste monument
Onder de grote klassiekers van het seizoen zijn er vijf die boven de rest uitstijgen en worden beschouwd als monumenten: dit zijn de races die als de moeilijkste en meest prestigieuze worden beschouwd. Hier vinden we Milaan-San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije.
Nog steeds in 2020, start Wout van Aert in Milaan-San Remo en behoort tot de favorieten van de wedstrijd. Het moet gezegd worden dat, net als de Strade Bianche, de Primavera was verplaatst naar augustus: op de 8e, een week na de overwinning van WVA, arriveerde de Antwerpenaar in topvorm.
Zoals vaak werd de wedstrijd beslissen in de twee beroemde klimmen, de Cipressa en de Poggio. Het peloton begon het tempo te verhogen in de Cipressa, maar niemand slaagde erin de andere renners te laten ontploffen. Het was een heel ander verhaal in de Poggio: Julian Alaphilippe plaatste een zeer grote versnelling die iedereen in het rood bracht. Alleen Wout van Aert was in staat om de Franse kampioen te volgen. Alaphilippe probeerde Van Aert in de afdaling te laten loskoppelen, maar de Belg hield vol en de twee renners arriveerden samen bij de rode vlag. Het peloton was slechts enkele seconden achter de twee mannen, maar deze kleine voorsprong is vaak voldoende. Na een spannende sprint won Wout van Aert en behaalde zijn allereerste monument in zijn carrière, tot nu toe het enige.
De mooiste overwinning in zijn carrière
In 2021 bevestigde Wout van Aert zijn status als wereldklasse wielrenner. Hij won Gent-Wevelgem en de Amstel Gold Race, werd 3e in Milaan-San Remo, 2e in Tirreno-Adriatico. Enkele weken voor het begin van de Tour de France werd Wout voor het eerst Belgisch kampioen op de weg, door Edward Theuns en Remco Evenepoel in de sprint te verslaan.
In de Tour de France kwam WVA meerdere keren heel dicht bij de overwinning, maar hij slaagde er niet in om op het podium te staan. Alles veranderde in de 11e etappe toen het peloton vertrok voor bijna 200 kilometer bergop met een historische dubbele beklimming van de Mont Ventoux.
De etappe begon intens met verschillende actieve renners vanaf het begin. Julian Alaphilippe slaagde erin te ontsnappen met Dan Martin, Pierre Rolland en Anthony Perez. Ze werden ingehaald door een groep tegenaanvallers waaronder Wout van Aert. Tijdens de eerste beklimming van de Mont Ventoux verhoogde Alaphilippe het tempo, waardoor de kopgroep werd teruggebracht tot acht renners.
In de tweede klim indrukwekkend en met meerdere grote inspanningen. Hij passeerde als eerste de top en werd niet meer ingehaald: hij won solo in Malaucène, meer dan een minuut voor Elissonde en Mollema.
Na een zeer moeilijk jaar 2024 waarin hij maar weinig zijn armen heeft opgeheven en met een bronzen medaille op de Olympische Spelen als enige grote prestatie van het seizoen, heeft Wout van Aert nog niet zijn laatste woord gezegd. Op slechts 30 jaar lijkt de Belgische kampioen niet meer in zijn beste vorm, maar hij blijft nog steeds een wereldklasse renner. Tweede in Dwars door Vlaanderen, vierde in de Ronde van Vlaanderen, vierde in Parijs-Roubaix, vierde in de Amstel Gold Race, WVA is nog steeds in staat tot grote wedstrijden. Soms lijkt het alsof Wout op zijn rem rijdt, alsof hij bang is om weer te vallen, maar deze recente overwinning in de Giro zou hem volledig kunnen bevrijden en hem weer op het pad van de overwinning kunnen zetten. Misschien zelfs al deze dinsdag met de tijdrit van 28,6 kilometer tussen Lucca en Pisa, waar hij tot de favorieten zal behoren.
