Julie Vanloo heeft dinsdag via een bericht op Instagram gereageerd op haar plotse gedwongen vertrek bij de Golden State Valkyries. Nog in volle euforie na de tweede Europese titel met de Belgian Cats vloog ze terug naar de VS, maar bij aankomst daar bleek ze door haar WNBA-club aan de kant geschoven.

«Twee dagen geleden werd ik Europees kampioen. Vierentwintig uur later werd ik opzijgeschoven door de Valkyries», opent Vanloo haar bericht. «Door de reis van achttien uur terug naar de baai, miste ik de fanceremonie en de kans om dit speciaal medaillemoment te delen met mijn familie en vrienden. Eerlijk gezegd, dat pikte. Ik begrijp dat het business is, maar niets kan je voorbereiden op de eenzaamheid die je voelt wanneer je opzijgeschoven wordt. Het voelt alsof de hele wereld plots op je schouders valt.»

«Wat het meeste pijn doet, is alles wat ik zal missen», legt Vanloo uit. «Het team, de fans, Ballhalla. Vanaf de eerste wedstrijd hebben de fans mij niets anders dan liefde getoond. Ik zag mensen die mijn shirt droegen. Ik voelde de energie elke keer ik op het terrein van het Chase Center stapte. De Bay Area was echt mijn thuis.»

Vanloo noemt haar passage bij de Valkyries «een van de mooiste ervaringen uit mijn leven, en ik droeg het shirt met zoveel trots». 

Ze bedankt de club voor de kans die ze kreeg en belooft dat ze niet in een hoekje zal gaan zitten treuren. «Dat is niet wie ik ben. Ik ben een dankbaar persoon», onderstreept ze. «Ik heb een lange weg afgelegd. Ik droomde ervan in deze competitie te spelen, op een dag gedraft te worden. Ik zal nooit vergeten dat jullie mij kozen in de draft en in mij geloofden. Als het zoveel pijn doet om opzijgeschoven te worden, dan betekent het dat dit iets heel speciaals was om deel van uit te maken, en daar ben ik eeuwig dankbaar voor.»

De Belgian Cat legt verder uit dat ze «nog overweldigd is door de emoties» en nog wat tijd nodig heeft om alles een plaats te geven. «Aan iedereen die mij gecontacteerd heeft, dankjewel. Mijn telefoon is letterlijk ontploft», stelt ze nog. «Ik zal antwoorden wanneer ik kan, maar weet alsjeblief dat jullie boodschappen mij hebben geholpen om door te blijven gaan en in mezelf te blijven geloven, en in een nieuw begin.»

«Vertrouw het proces. Altijd. En jullie weten allemaal, ik geeft nooit op», besluit ze.